NECİP FAZIL KISAKÜREK ŞİİRİ

       EVİM

Ahşap ev; camlarından kızıl biberler sarkan! 
Arsız gökdelenlerle çevrilmiş önün, arkan! 
Kefensiz bir cenaze, çırılçıplak, ortada... 
Garanti yok sen gibi faniye sigortada! 
Eskiden ne güzeldin; evdin, köşktün, yalıydın! 
Madden kaç para eder, sen bir remz olmalıydın! 
Bir köşende annanem, dalgın Kuran okurdu; 
Ve karşısında annem, sessiz gergef dokurdu. 
Semaverde huzuru besteleyen bir şarkı; 
Asma saatte tık tık zamanın hazin çarkı... 
Çam kokulu tahtalar, gıcır gıcır silinmiş; 
Sular cömert, "temizlik imandandır" bilinmiş... 
Komşuya hatır soran sıra sıra terlikler. 
Ölçülü uzaklıkta, yakın beraberlikler... 
Seni yiyip bitiren, kırk katlı ejder oldu; 
Komşuluk, mana ve ruh, ne varsa heder oldu; 
Bir yeni nesil geldi, üstüste binenlerden; 
Göğe çıkayım derken boşluğa inenlerden... 
Seninle sarmaş dolaş, kökten bozuldu denge; 
Vuran kimse kalmadı bu davayı mihenge... 
Şimdi git, mahkemede hesap ver, iki büklüm; 
Cezan, susuz, ekmeksiz, olduğun yerde ölüm!.. 
Evim, evim, vah evim, gönül bucağı evim! 
Tadım, rengim, ışığım, anne kucağı evim!